چرا غولهای فناوری سرانجام به درخواست روسها توجه کردند؟
در ۱۷ سپتامبر، اولین روز انتخابات پارلمانی روسیه، اپل و گوگل با درخواست دولت روسیه مبنی بر حذف اپلیکیشن رأیگیری استراتژیک که توسط الکسی ناوالنی -رهبر مخالفان- موافقت کردند و این اپلیکیشن از فروشگاههای برنامه iOS و Android حذف شد.
سپس اپل ویژگی Private Relay خود (که حریم خصوصی مرور وب را افزایش میدهد) برای کاربران در روسیه غیرفعال کرد. گوگل همچنین ویدئوهای یوتیوب را که در مورد نحوه رایگیری استراتژیک در انتخابات بود، حذف کرد.
در گذشته، شرکتهای بزرگ فناوری عموماً درخواستهای سانسور دولت روسیه را نادیده گرفته بودند. بنابراین چرا غولهای فناوری ایالات متحده بالاخره تحت فشار قرار گرفتهاند؟
پاسخ این سؤال، روزنهای به سوی نحوه ایجاد «اینترنت روسیه»، یک ابرقدرت سایبری پیچیده، برای ما باز میکند. به اصطلاح اینترنتی که کنترل را حفظ میکند، اما بدون جدا شدن از اینترنت گستردهتر.
آیا دموکراسی دیجیتال یک توهم است؟
اپل و گوگل هر دو ارزشهای دموکراتیک را در مرکز تبلیغهای فروش خود قرار دادهاند.
در گذشته گوگل شعار غیر رسمی خود را در دستور کار خود قرار میداد “شرور نباش”یا don’t be evil.
اما در حال حاضر مأموریت خود را “سازماندهی اطلاعات جهان و در دسترس قرار دادن و استفاده جهانی از آنها” میداند.
سیاست رسمی اپل این است که «در جایی که قوانین ملی و استانداردهای بین المللی حقوق بشر متفاوت است، ما از استانداردهای بالاتر پیروی میکنیم.»
اما چنین ادعاهای بازاریابی از زبان آرمانشهریجویی سایبری استفاده میکند، مفهومی که اینترنت را نیروی دموکراسی در جهان میداند.
اما بسیاری از کارشناسان شک کردهاند. اوگنی موروزوف، محقق آمریکایی، معروف است که آرمان شهرسازی سایبری را «توهم» میداند. این شک و تردید در سالهای اخیر با افزایش شواهد مبنی بر تضاد بین ارزشهای دموکراتیک و مدل تجاری اصلی شرکتهای فناوری انتفاعی افزایش یافته.
مدل اصلی از چین میآید، که زیرساخت اینترنت تقریباً موازی را در پشت «دیوار آتش بزرگ» خود ایجاد کرده. رویکرد روسیه بر همان اصل «افزایش انزوا از شبکه جهانی وب» استوار است.
سالها اینترنت در روسیه یک نیروی نسبتاً دموکراتیک بود که بیشترین کاربران اینترنت را در اروپا دارد. اینترنت به طور فزایندهای در سیاست روسیه اهمیت دارد، زیرا نسلهای جوان رسانههای تحت حمایت دولت را نادیده میگیرند و مشغول پلتفرمهای فناوری غربی میشوند. ناوالنی برای ساختن جنبش سیاسی خود بسیار بر این امر تکیه کرده.
تا همین اواخر، دولت روسیه برای تنظیم این فعالیت تلاش میکرد و به ناوالنی اجازه میداد تا تعداد زیادی از افراد را جمعآوری کند. اما ظاهرا تلاش برای کنترل رسانههای اجتماعی غربی بیفایده بود.
حتی، در سال ۲۰۱۸،تلاش دولت برای ممنوعیت برنامه پیامرسانی تلگرام به جایی نرسید. چون روسها بلد بودند که چطور از ممنوعیت را دور بزنند و از سوی دیگر خود سرویسهای امنیتی روسیه هم کاربر تلگرام بودند!
با این حال، انتخابات پارلمانی ماه گذشته که برگزار شد، پیامدهای نگرانکنندهای برای استفاده دموکراتیک از اینترنت در روسیه داشت.
نتیجه انتخابات و نشان دادن کنترل بر همهگیری کرونا برای دولت روسیه مهم بود. پس وبسایتها محدود شدند و قوانین جدید تصویب شد که مثلا بر اساس یکی از آنها رسانههای اجتماعی خارجی با بیش از ۵۰۰۰۰۰ بازدیدکننده روزانه روسی ملزم شده بودند که در روسیه کارمند داشته باشند. در عین حال، تکنیکهای پیچیدهای برای کاهش سرعت دسترسی به اینترنت برای پلتفرمهای «نامطلوب» توسعه داده شد.
تیم ناوالنی که عمدتا از تبعید کار میکرد، همچنان بر اینترنت متکی بود تا بتواند بر انتخابات پارلمانی روسیه تأثیر بگذارد. در مرکز این تلاش، اپ رایگیری هوشمند یا Smart Voting app این تیم قرار داشت.
این برنامه در ابتدا از طریق فروشگاههای برنامه اپل و گوگل در دسترس قرار گرفت. اما دولت روسیه بر غولهای فناوری فشار آورد تا آن را در روزهای منتهی به انتخابات حذف کنند، در غیر این صورت با دو اقدام کلیدی مواجه خواهند شد: ابتدا، دولت کارکنان گوگل و اپل مستقر در روسیه را تحت تعقیب قرار میدهد. دوم،تهدید کرد که پهنای باند اینترنت برای پلتفرمهای اپل و گوگل در روسیه را کند کند و خدمات Apple Pay و Google Pay را تعطیل میکند.
در مواجهه با تهدیدهای فزاینده، غولهای فناوری در نهایت عقب نشینی کردند و برنامه را حذف کردند.
روسیه برای ساختن اینترنت مستقل، از یک حقیقت ساده و اجتناب ناپذیر استفاده میکند: غولهای فناوری در نهایت شرکتهای انتفاعی هستند و اولویت آنها حداکثر سود و ارزش سهامداران است.
«خلاصه»ای از مقاله the next web | منبع: یکپزشک
