در پادکستی در رادیو ۴ بی بی سی، دکتر مایکل موزلی در این مورد توضیح داده است.
یکی از بدترین جنبه‌های کارهایی که با ساعات طولانی پشت‌میزنشینی همراهند، خطر بالاتر بروز بیماری‌های قلبی و دیابت نوع ۲ است.
در کمال شگفتی، ایستادن متناوب در ضمن انجام کار، به طرز شگفت‌انگیزی خطر اینها را کمتر می‌کند و به کم کردن قند خون و سوزاندن کالری‌های اضافی کمک می‌کند.
تا اینجای کار را شما احتمالا پیش از این خوانده‌اید.
اما این پست کوتاه نکات اضافه‌تری هم دارد:
۱- متاسفانه خیلی‌ها به صورت عادتی در یک چرخه معیوب رخوت و تنبلی می‌افتند، طوری که وسایل روی میز خود را طوری می‌چینند که به صورت تصادفی هم مجبور نشوند که از روی صندلی برخیزند.
خودتان را عادت بدهید که برخی کارها را به صورت ایستاده انجام بدهید. مثلا من هر وقت می‌خواهم فشار خون بیماری را اندازه‌گیری کنم، در کنارش می‌ایستم. در نتیجه به ازای ویزیت هر بیمار ثانیه‌هایی ایستاده‌ام.
شما هم به تناسب کار خود می‌توانید این عادت را در خود ایجاد کنید که برخی کارها را ایستاده انجام بدهید.
اگر هم بتوانید میز مناسب برای ایجاد کارها به صورت ایستاده تهیه کنید، بسیار عالی می‌شود. اما حتی اگر شرایط و هزینه این کار را ندارید یا اداره و شرکت شما اصلا به این فکر نیست، می‌توانید باز هم باهوش عمل کنید و تسلیم چرخه معیوب نشوید.
۲- موضوع دیگر این توهم است که اگر هر روز مثلا نیم ساعت ورزش مختصری می‌کنید، از زیان‌های نشستن طولانی در امان هستید. در واقع چنین چیزی ثابت نشده و شما نمی‌توانید با یک کار خوب، زیان‌های همه ساعاتی که بدنتان دچار فقر حرکتی و کندی متابولیسم می‌شود را جبران کنید. تخمین زده می‌شود تنها در صورت ۴۰ دقیقه ورزش نسبتا شدید در هر روز می‌توانید تا حدی مشکلات جبران می‌شوند و این هم تازه قطعی نیست.
۳- موضوع سوم این است که واقعا میزان ایستادن متناوب باید چقدر باشد. زیاد زحمتی ندارد: در طول یک ساعت کافی است که دو سه بار، در مجموع چند دقیقه بایستید.
شاید تصور کنید که این چیزی نیست. اما خیلی‌ها همینقدر هم نمی‌ایستند!
برگرفته: یک‌پزشک
