در 24 فبروری، روسیه به اوکراین حمله کرد و یکی از بزرگترین جنگ‌ها را پس از جنگ جهانی دوم در خاک اروپا آغاز کرد. این تهاجم نمایانگر باور مداوم روسیه است که اوکراین - بسیاری از جمهوری‌ها و کشورهای اقماری وابسته به اتحاد جماهیر شوروی - همچنان خاک این کشور است. اما "شکوه سابق" روسیه درحقیقت چیست؟

از جمهوری‌های سابق اتحاد جماهیر شوروی و ریاست‌های اقماری آن، بسیاری به اتحادیه اروپا پیوسته‌اند و از نظر پوتین بیشتر «غربی» شده‌اند و از ارزش‌های روسیه دورتر شده‌اند. از آن میان در نهایت، اوکراین نیز اخیراً به وضعیت نامزدی در اتحادیه اروپا درآمده است.

از ایجاد اتحاد جماهیر شوروی حالا یک قرن کامل گذشته است. از آن زمان تغییرات زیادی رونما شده است، و این زمان‌بندی تصویری چگونگی همسویی کشورهای داخل و نزدیک اروپا را در طول این ۱۰۰ سال نشان می‌دهد.

(برای بزرگنمایی داده‌نمای بالا بروی عکس کلیک کنید)

اتحاد جماهیر شوروی (The USSR / Soviet Union)

اتحاد شوروی با نام رسمی «اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی/اشتراکی» (Union of Soviet Socialist Republics (USSR)) صد سال پیش در سال ۱۹۲۲ تشکیل شد و تقریبا ۷۰ سال بعد، در سال ۱۹۹۱ منحل شد. در اوج قدرت خود، خانه ۱۵ جمهوری، با بیش از ۲۸۶ میلیون نفر بود، و از اقیانوس آرام تا اوکراین امتداد داشت، و کنترل و نفوذ واقعی را در کشورهای غربی تا مرزهای آلمان شرقی داشت.

رهبران برجسته همچنین بر ظهور و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی تأثیر گذاشتند، از تأسیس آن زیر فرماندهی ولادیمیر لنین تا انحلال اتحادیه در زمان میخائیل گورباچف. لتونی و لیتوانی از جمله اولین جمهوری‌هایی بودند که اقدام به استقلال کردند و آن سرآغاز فروپاشی اتحاد شوروی گردید.

در اینجا نگاهی می‌افگنیم به اینکه کدام کشورهای امروزی بخشی از اتحاد جماهیر شوروی بودند:

علاوه بر این، چندین کشور اقماری نیز وجود داشتند که به طور رسمی به اتحاد جماهیر شوروی ملحق نشده بودند، اما تحت نفوذ شدید شوروی قرار داشتند.

امروزه هنوز برخی ازین کشورها با پوتین و روسیه در برابر اتحادیه اروپا همسو می‌شوند.

بلاروس، که گاهی به عنوان «آخرین دیکتاتوری اروپا» نیز شناخته می‌شود، با اوکراین و روسیه مرز مشترک دارد و ورود سربازان روسیه به اوکراین را تسهیل می‌کند. علاوه بر این، طبق گزارش پنتاگون، موشک‌های روسیه از بلاروس به‌سوی اوکراین پرتاب می‌شوند. 

اتحادیه اروپا

اتحادیه اروپا رسما در سال ۱۹۹۳ تشکیل شد و دارای ۲۷ کشور عضو است. برخی از جمهوری‌های سابق اتحاد جماهیر شوروی از جمله استونی، لتونی و لیتوانی اکنون بخشی از این اتحادیه هستند. آخرین عضوی که به آن پیوست، کرواسی در سال ۲۰۱۳ بود.

ریشه اتحادیه اروپا به «جامعه زغال سنگ و فولاد اروپا» بر می‌گردد که در سال ۱۹۵۲ با حضور ایتالیا، فرانسه، آلمان غربی و چند کشور دیگر تأسیس شد. در حال حاضر، شش کشور کاندید در مسیر پیوستن به اتحادیه اروپا هستند - همه آنها به جز یکی از کشورهای اقماری شوروی سابق یا جمهوری های رسمی آن بودند:

• آلبانی
• مونته نگرو
• مقدونیه شمالی
• صربستان
• ترکیه
• اوکراین
• مولداوی

دلایل زیادی وجود دارد که کشورها برای پیوستن به اتحادیه اروپا رو می‌آورند: استفاده از یک ارز مشترک، جابجایی آسان‌تر کالاهای بازرگانی و افراد بین مرزهای ملی، و البته مصئونیت نظامی.

با این حال، در سال 2020، بریتانیا به طور رسمی از اتحادیه خارج شد که اولین کشوری در تاریخ است که چنین کاری را انجام داده است. در ادامه به معرفی هر کشور عضو اتحادیه اروپا می‌پردازیم.

چشم انداز اوکراین

پرده‌ی آهنی که پیشتر قاره اروپا را از لحاظ سیاسی و ایدئولوژیکی به دو نیم تقسیم می‌کرد، اکنون برداشته شده است. اما جنگ در اوکراین تهدیدی برای بسیاری از کشورهای اروپایی است، و کشورهایی مانند لهستان نسبت به شیوع تداعیات جنگ درگیری ابراز نگرانی کرده‌اند.

در اواخر ماه جون، شورای اروپا درخواست اوکراین برای پذیرش شتاب‌زده به کاندیداتوری عضویت در اتحادیه اروپا را تأیید کرد، اما این فرآیند احتمالاً هنوز هم زمان‌بر خواهد بود - برای مثال، 10 سال طول کشید تا کرواسی رسماً با سرعت عادی به آن بپیوندد.

فراتر از نیازهای دیگر مانند حمایت نظامی، پیوستن به اتحادیه به پناهجویان از اوکراین اجازه مهاجرت و کار در سایر کشورهای اتحادیه اروپا را به راحتی ممکن می‌سازد.

منبع: ویژوال کاپیتالیست  |  برگردان: ا. عبیدی

امپراتوری که بر مبنای دروغ و خشونت ساخته شود ارزش حفظ کردن ندارد. میخائیل گورباچف که سال گذشته در 91سالگی در مسکو از دنیا رفت بهتر از هر کسی این موضوع را فهمیده بود. او به خاطر این درک شایسته احترام است. به ویژه از جانب میلیون‌ها نفری که زندگی در آزادی و صلح بیشتر را مدیون آن هستند که او اجازه داد اتحاد جماهیر شوروی از هم فرو بپاشد و به این ترتیب به جنگ سرد پایان داد. نکته تاسف‌بار آن است که بسیاری از مردم درس‌های داستان خارق‌العاده او را از یاد برده یا نتایج کاملاً اشتباهی از آن گرفته‌اند. آقای گورباچف هیچ‌گاه قصد نداشت اتحاد جماهیر شوروی یا قلمرو بزرگ‌تر آن را تجزیه کند. برعکس هدفش آن بود که با استفاده از سیاست‌های دوقلوی باز کردن درها (گلاسنوست) و اصلاحات (پرسترویکا) آن را بهتر و قدرتمندتر کند. او بیشتر از دموکراسی لیبرال به پروژه سوسیالیست باور داشت اما همزمان می‌دانست که پنهان‌کاری و سرکوب فقط فساد و سوءعملکرد به بار می‌آورد و آنچه او یک پروژه ارزشمند و انسانی می‌دانست بدون تغییرات دوام نمی‌آورد.

«یالمار شاخت» در زمانی مدیریت اقتصاد آلمان را به دست گرفت که این کشور با بحران تورم و بیکاری بسیار بالا روبرو بود و با اتخاذ سیاست مالی مناسب و خلق هدفمند اعتبار برای مقاصد مشخص و مولد، در مدت کوتاهی توانست بیکاری و تورم را به حداقل برساند.

نکات و نتایج قابل توجهی در بررسی اقتصاد آلمان در بین جنگ جهانی قابل دریافت است.